Zittend aan mijn bakje koffie, klaar voor weer een dag schipperen op pont Anna, kijk ik om me heen en besef ik me wat een ongelofelijk rijk mens ik ben! Of eigenlijk besef ik het me misschien ook niet helemaal. Het is soms nauwelijks te bevatten. Maar het kan dus echt!! Iedere morgen wakker worden met een vakantiegevoel of het gevoel al met pensioen te zijn (als dat zo voelt)
‘Bij jou komt ook alles op je pad’ zegt wel eens iemand tegen mij. Nou daar is heel veel vallen en opstaan aan vooraf gegaan!! Maar door alles wat op mijn pad gekomen is aan te durven pakken, ben ik waar ik nu ben. En gaat het balletje steeds makkelijker rollen! Alles begint bij het zetten van een eerste stap; aanpakken, durven vallen, uitproberen. Ook op je bek gaan is leerzaam en helpt je verder naar waar je wilt zijn. Ik leef nu oprecht het leven dat ik wil leven. Why not retire at 45?! Zoals iemand zei in een haven in Panama (hij was alleen 27)
Normaal als ik terug kwam van een (zeil)reis ging ik zo snel mogelijk mijn geld verdienen om weer te kunnen vertrekken. Terugkomen van mijn laatste reis uit Peru voelt voor het eerst anders. Hoe dat komt? Ik hoef voor het eerst niet terug in ‘het systeem’ Het systeem van haast, stress, gezeur, drukte, heel veel meningen en negativiteit. Het systeem waar ik niet in pas. En ik denk stiekem veel mensen niet meer. Wat ik graag wil vertellen, is dat het echt anders kan! Ook in Nederland!! De eerste stap zetten, daar begint alles mee! En na vele stappen en ‘mis’stappen kan het balletje zomaar ineens echt gaan rollen! Zo lig ik met salonboot Anna ineens in hartje Dordrecht, ik stond op de wachtlijst, maar dacht dat het jaren zou duren voor er een plekje zou zijn. Maar nu lig ik daar met salonboot Anna. Ik ontdek mijn eigen stad opnieuw hier op deze plek! Ik voel me echt een mazzelaar!! Maar een mazzelaar word je nooit als je niet je kansen grijpt!
Ook op de pont geniet ik steeds meer. Het spannende van het begin als eigenaar is er af! Ik sta nu vol vertrouwen aan het roer en ook in het onderhoud en technische gebeuren raak ik steeds meer vertrouwd. Ik zal heus nog tegen dingen aan gaan lopen, maar ik blijf bijleren en dat vind ik gaaf!
Op de nieuwe plek van de pont kijken mensen altijd naar het grote mooie huis aan de overkant. Een tikkeltje jaloers klinken de reacties dan. Ik moet daar innerlijk altijd een beetje om lachen. Ik hoef niet zoveel te maaien en heb toch hetzelfde uitzicht. En met mijn bootjes heb ik steeds weer een ander mooi uitzicht. Dat vind ik het leuke van mijn leventje nu. Less is more, hoe minder hoe beter! Steeds minder spullen, steeds meer leren en veel, heel veel beleven! Gewoon in Nederland!!